Michel Camilo

Znakomity, pełen temperamentu pianista i kompozytor pochodzący z Dominikany, laureat nagród Grammy, Emmy i Latin Emmy.

Swój jazzowy warsztat rozwijał w oparciu o muzykę klasyczną, latynoską i zdobycze wybitnych pianistów –  Garnera, Silvera, Hancocka, Jarretta, a szczególnie Chicka Corei, którego echa dobrze słychać w jego muzyce do dziś. Camilo, jak mało kto, potrafi łączyć różne odmiany jazzu z muzyką spod znaku afro-cuban, jej ekspresją, ognistymi rytmami, tanecznym charakterem i żywiołowością. Tę umiejętność wykorzystuje nie tylko w autorskich nagraniach, ale także podczas współpracy z artystami wywodzącymi się z jego kręgu kulturowego, m.in. Tito Puente, Paquito D’Riverą, Gonzalo Rubalcabą, Mongo Santamarią, Arturo Sandovalem. Do swoich zespołów zapraszali go również: Dizzy Gillespie, Joe Lovano, bracia Breckerowie i wielu innych wybitnych muzyków.  

Camilo posiada niewiarygodne umiejętności pianistyczne. To efekt talentu, ale też solidnych studiów w Konserwatorium w Santo Domingo i nowojorskiej Juilliard School od Music. Dysponuje potężnych dźwiękiem i techniką klasycznego wirtuoza, umożliwiającą mu wykonywanie najbardziej karkołomnych biegników i gęstych tekstur. Często wprowadza, podobnie jak niegdyś McCoy Tyner, figury ostinatowe w lewej ręce, które tworzą mu solidny grunt pod szalone improwizacje. Stosuje szybkie, czasem zawrotne tempa, zróżnicowaną artykulacją i harmonię – od prostych akordów dur-moll, poprzez konstrukcje oparte na kwartach i kwintach po wielopiętrowe bloki z licznymi alteracjami na granicy tonalności; momenty finałowe lubi ozdabiać glissandem i klasterami. Choć żywiołem Camilo jest rytm i ekspresja, potrafi także wcielić się w rolę subtelnego liryka, umiejętnie operującego dynamiką, przestrzenią i kolorem.

Bogdan Chmura