Zapraszamy na wyjątkowy koncert, który zapisze się złotymi literami w historii polskiego jazzu. Na scenie Kina Kijów wystąpią dwie prawdziwe legendy – Adam Makowicz i Leszek Możdżer. W ramach koncertu inauguracyjnego jubileuszowej 30. edycji Summer Jazz Festival Kraków czeka nas wieczór pełen muzycznego kunsztu i artystycznej magii.

Adam Makowicz – mistrz fortepianu, światowej sławy wirtuoz, którego styl łączy klasyczną wrażliwość z pasją jazzu. Jego unikalna technika i zmysł improwizacji zachwycają publiczność od lat, czyniąc każdy koncert niezapomnianym przeżyciem.

Leszek Możdżer – fenomenalny pianista i wizjoner polskiego jazzu, który nieustannie przesuwa granice gatunku, łącząc tradycję z nowoczesnością. Jego występy to połączenie wirtuozerii, emocji i niesamowitej ekspresji.

Kino Kijów stanie się areną spotkania dwóch pokoleń i dwóch niezwykłych osobowości scenicznych. Ten wieczór będzie obfitował w harmonię i dialog między muzykami, którzy doskonale wiedzą, jak oczarować publiczność.

Leszek Możdżer fot. Sisi Cecylia

Adam Makowicz

Jeden z nielicznych polskich muzyków, który podbił Amerykę. Swoją karierę rozpoczął w Krakowie, grając w klubie jazzowym Helikon. Od początku był zorientowany na jazz nowoczesny – w latach 60. wraz z Tomaszem Stańką współtworzył Jazz Darings, uznany przez Joachima E. Berendta za pierwszy freejazzowy zespół w Europie. Talentem i wszechstronnością błysnął w formacji Constellation Michała Urbaniaka (grał na clavinecie i pianie Fendera), zaś nagrana z Urszulą Dudziak „Newborn Light” (Columbia, 1974) wywołała w Stanach sensację i otrzymała pięć gwiazdek w magazynie „Down Beat”. W połowie lat 70., a dokładnie od płyty „Live Embers”, artysta postawił na karierę solową. W tym okresie radykalnie zmienił swój styl. Skupił się na standardach, wykonując je w estetyce klasycznych pianistów jazzu lat 30. i 40., szczególnie Arta Tatuma. Muzykalność, nieprawdopodobna technika pianistyczna (bywał nazywany pianistą o dwóch prawych rękach), zmysł wirtuozowski i magiczny kontakt z publicznością otworzyły przed nim rynek amerykański. W USA występował z gwiazdami jazzu, grał we wszystkich najbardziej prestiżowych klubach i salach koncertowych. Ameryka stała się dla niego najpierw drugim, w później pierwszym domem. 

Przez ponad czterdzieści lat jego styl nie uległ jakieś zasadniczej przemianie, co można uznać za ewenement. Artysta rozwijał pewne elementy (harmonię, rytm), detale interpretacyjne, poszerzał repertuar (m.in. o utwory Berlina, Gershwina, Chopina), lecz głównym zasadom przyjętej estetyki pozostaje wierny do dziś.  Z jego gry emanuje optymizm, humor i radość kreowania muzyki na żywo. Jest bodaj jedynym muzykiem jazzowym, który wykonywał Błękitną rapsodię Gershwina z własną improwizowaną kadencją. I choć jego specjalnością są występy solowe, zdarza mu się współpracować z innymi artystami, np. z Leszkiem Możdżerem – duet Makowicz Możdżer odniósł spektakularny sukces, grając w Carnegie Hall (2004); występ obu muzyków został zarejestrowany na płycie „Makowicz vs. Możdżer at the Carnegie Hall”. Podczas tegorocznego Summer Jazz Festival Kraków znakomici pianiści ponownie połączą siły. To może być jedyna okazja, by usłyszeć ich razem.

Adam Makowicz da również solowy koncert w Filharmonii Krakowskiej. 

Leszek Możdżer

Najlepiej rozpoznawany artysta polskiej sceny jazzowej, ważna postać jazzu europejskiego, wirtuoz fortepianu, znakomity kompozytor, aranżer, artysta o wyrazistej osobowość i szerokich horyzontach. Jego muzyka, perfekcyjna pod względem warsztatowym, głęboko osadzona w tradycji europejskiej klasyki, imponująca bogactwem form oraz wysublimowaną kolorystyką, wprowadza słuchacza na zupełnie nowy poziom emocji. 

Jest absolwentem klasy fortepianu w gdańskiej Akademii Muzycznej. Jako muzyk jazzowy zadebiutował w kultowej formacji Miłość, z którą nagrał kilka albumów. Współpracował z  m.in. Zbigniewem Namysłowskim, Tomaszem, Stańką, Michałem Urbaniakiem i Adamem Bałdychem (album „Passacaglia”, 2024), a także z gwiazdami światowego jazzu: Davidem Friesenem, Patem Methenym, Arthurem Blythe’em, Busterem Williamsem, Billym Harperem, Joem Lovano, Archiem Sheppem, Davidem Liebmanem, Lesterem Bowiem, Marcusem Millerem, Johnem Scofieldem. 

W muzyce Możdżera ważne miejsce zajmuje twórczość Chopina –  w 1994 ukazała się płyta pianisty „Chopin – impresje”, a w kolejnych latach trzy inne albumy z jazzowymi wersjami kompozycji naszego romantyka; repertuar  chopinowski (m.in. Etiudę rewolucyjną) Możdżer wykonuje również w wersji oryginalnej. Ogromną popularność przyniosły mu koncerty i nagrania z Larsem Danielssonem i Zoharem Fresco – albumy „The Time”, Between Us and the Light”, „Pasodoble” zostały entuzjastycznie przyjęte przez fanów i szybko stały się bestsellerami, osiągając status diamentowej i platynowej płyty. Znakomite efekty przynosi również współpraca artysty z orkiestrą kameralną Holland Barogue (albumy „Earth Particles”, 2017 i „Just Ignore It”, 2021).

Leszek Możdżer to pianista, który od początku kariery przełamuje utarte konwencje, nieustannie poszerza formułę jazzu, skutecznie zaciera granice między gatunkami, co powoduje, że jego sztuka trafia zarówno do fanów jazzu, bywalców sal koncertowych, jak i słuchaczy zwykle stroniących od muzyki improwizowanej.  

Koncert

Namysłowski z góralami – reaktywacja

W tym roku mija 30 lat od nagrania jednego z najbardziej oryginalnych i zaskakujących projektów Zbigniewa Namysłowskiego, łączącego jazz z muzyką góralską. Artysta zawsze uważał, że muzycy podhalańscy, podobnie jak jazzmani, swingują, co więcej, w swoich utworach często wykorzystywał motywy i skalę góralską (m.in. Piątawka, Siódmawka, albumy „Kujaviak goes funky”, „Polish Jazz – Yes”), nigdy jednak nie grał z muzykami „spod samiuśkich Tater”. Postanowił zatem sprawdzić, jak taka „konfrontacja” sprawdzi się na żywo. No i stało się – wraz ze swoim Kwartetem i zespołem prymisty Karpiela-Bułecki nagrał materiał, który ukazał się na płycie „Zbigniew Namysłowski Quartet i kapela górali Zakopiańskich” (lub „Zbigniew Namysłowski Quartet & Zakopane Highlanders Band”); album wydała austriacka oficyna Koch Jazz w 1995. Płyta wywołała zachwyty fanów i krytyków, a Namysłowski i górale ruszyli na podbój świata. Wszędzie byli gorąco oklaskiwani, natomiast największy szok wywołali w Meksyku, gdzie wcześniej nikt niczego podobnego nie widział i nie słyszał.

Po 30 latach do projektu powrócił  Jacek Namysłowski, syn Zbigniewa, wybitny puzonista i lider, który przez lata współpracował ojcem. Na Festiwalu zagra (uwaga: na saksofonie altowym i sopranowym) ze swoim zespołem kapelą i góralską pod wodzą niezmordowanego Karpiela-Bułecki. 

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Aldo Joshua – Elvio Ghigliordini Quintet
Manuel Margini, Bertil Lagerman – Jam session (Włochy)

Koncert

Kurt Elling & Yellowjackets Celebrate Weather Report to ekscytująca współpraca dwóch gigantów jazzu, którzy połączą kultową muzykę Weather Report z odważnymi nowymi interpretacjami i własnym, unikalnym stylem.

Nagrodzony Grammy wokalista Kurt Elling, którego charakterystyczny baryton i talent do improwizacji podbiły serca melomanów na całym świecie, wystąpi u boku Yellowjackets – legend jazzowego fusion, które od ponad czterech dekad kształtują ten gatunek.

Występ ten będzie hołdem dla przełomowego dorobku Weather Report, jednocześnie łącząc znane klasyki z nowymi, świeżymi pomysłami, pełnymi kreatywności i oryginalności. To wydarzenie, którego nie można przegapić!

Wystąpią:
Kurt Elling – wokal
Russell Ferrante – inst. klawiszowe
Bob Mintzer – saksofon
Dane Alderson – gitara basowa
William Kennedy – perkusja

Kurt Elling, absoluty nr. 1 światowej wokalistyki jazzowej, artysta o zniewalającym głosie, łączący znakomitą technikę z powściągliwością ekspresji Franka Sinatry, liryzmem Cheta  Bakera i klasą Tony’ego Bennetta. Natura obdarzyła go wspaniałym głosem – ciepły baryton Ellinga potrafi zahipnotyzować słuchaczy. Artysta operuje czystym, dobrze osadzonym tonem o rozległej skali (cztery oktawy) i bezbłędnej intonacji, często wprowadza improwizacje scatem, co sytuuje go w gronie jazzmanów z krwi i kości, a nie jazzujących piosenkarzy.

Swoją wielką karierę zawdzięcza wyłącznie sobie i ciężkiej pracy. W dzieciństwie i podczas studiów śpiewał w chórze, w kolejnych latach zainteresował się jazzem. Pobierał prywatne lekcje muzyki,  pisał teksty i występował gdzie tylko się dało – w klubach, a nawet na weselach. W 1994 dojrzał do nagrania własnej płyty. Materiał zarejestrowany w studiu przypadł do gustu szefom Blue Note, którzy podpisali z nim kontrakt – debiutancka „Close Your Eyes” natychmiast została doceniona i uzyskała nominację do Grammy. Elling ma na koncie kilkanaście autorskich albumów, z których wszystkie zyskały powodzenie, a wiele z nich było nominowanych do tej cennej nagrody. Samą statuetkę otrzymał dwukrotnie – pierwszą w 2009 za album „Dedicated to You: Kurt Elling Sings the Music of Coltrane and Hartman” (był to hołd dla geniusza saksofonu i wybitnego wokalisty jazzowego lat 50.), drugą za nagrany pięć lat temu „Secrets Are the Best Stories”.

Współpracował z całą plejadą znakomitych muzyków, m.in. Fredem Herschem, Tillem Brönnerem, Bobem Mintzerem i Yellowjackets, Bradem Mehldauem; podczas Summer Jazz Festiwal Kraków wystąpił z kwartetem Branforda Marsalisa – jego koncert w Operze Krakowskiej został uznany przez magazyn „Jazz Forum” za jedno z najbardziej doniosłych wydarzeń artystycznych roku 2017.

Yellowjackets

Po ponad 40 latach okazuje się, że muzyka Yellowjackes jest odporna na działanie czasu, zmieniające się trendy i wszechobecną komercję, dziś smakuje jak wino, które przez dekady nabrało właściwego aromatu. Zespół od początku trzyma wyśrubowany poziom, a perfekcja warsztatowa wykonawców i charakterystyczne brzmienie nieustannie przyciągają fanów. Yellowjackets (gitarzysta Robben Ford, klawiszowiec Russell Ferrante, basista Jimmy Haslip, perkusista Ricky Lawson) powstał pod koniec lat 70. Zadebiutowali albumem „Yellowjackets”, który od razu zwrócił uwagę krytyków i fanów jazzu. Hitem okazał się „Mirage a Trois” (1984), drugi studyjny album nominowany do Grammy (w karierze grupy tych nominacji było aż 18). Po sukcesie płyty zespół opuścił gitarzysta, a w jego miejsce pojawił się saksofonista Marc Russo. Muzyka Yellowjackets zaczęła odchodzić od prostych formuł funkowych w kierunku kantylenowej melodyki wzbogacanej ciekawą harmonią. Muzyczny rynek zareagował natychmiast – utwór And You Know That z płyty „Shades” (1986) otrzymał Grammy, a album „Politics” (1988) przyniósł zespołowi drugą statuetkę. W 1991 Russo został zastąpiony przez Boba Mintzera, znakomitego tenorzystę, grającego również na EWI (elektronicznym instrumencie dętym), który nadał muzyce bardziej jazzowego charakteru. Kiedy pod koniec lat 90. z grupy odszedł Will Kennedy, zespół korzystał z usług gwiazd jazzowej perkusji – Petera Erskina i Terri Lynn Carrington; przez pewien czas grał w nim syn Jaco Pastoriusa, Felix. Obecny skład tworzą: Ferrante, Mintzer, Kennedy (powrócił w 2011) oraz basista Dane Alderson, który wnosi do zespołu nową energię i młodzieńczą pasję.

Koncert

Koncert

Koncert

Niedziela Nowoorleańska tradycyjnie otwiera Letni Festiwal Jazzowy w Krakowie. W pierwszej części dnia zespoły „jazzują” w ogródkach na Rynku Głównym i okolicach. W drugiej części odbywa się pełna radości tradycyjna parada i oficjalne rozpoczęcie festiwalu w postaci koncertu plenerowego na Rynku Głównym.

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Wstęp darmowy

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

Koncert

John Scofield’s Long Days Quartet feat. John Medeski, Vincente Archer & Ted Poor

Long Days Quartet to nazwa wymyślona na cześć długich lipcowych dni. Świeżo uformowana grupa zadebiutuje w lecie 2025 z nowymi kompozycjami Scofielda, ale powróci również do klasycznego materiału Sco w odświeżonych aranżacjach.
John Medeski i John Scofield współpracują ze sobą od blisko 26 lat (początkowa współpraca nad albumem A GoGo). Przez dziesięciolecia wydali trzy albumy i odbyli wiele tras koncertowych. Lato 2025 roku połączy ich z genialnym i wszechstronnym basistą Vicente Archerem oraz nowym członkiem zespołu, Tedem Poor na perkusji.

Wystąpią:
John Scofield – gitara
John Medeski – inst. klawiszowe
Vicente Archer – gitara basowa
Ted Poor – perkusja

John Scofield

Bez wątpienia najbardziej wszechstronny gitarzysta współczesnego jazzu. Jego muzyka wyróżnia się znakomitym rzemiosłem, erudycją i wszechstronnością – w swej karierze wykonywał niemal wszystkie ważniejsze style: bop, fusion, funk, bluesa i soul. Studiował w Berklee College of Music w Bostonie. Przerwał naukę, by grać z Chetem Bakerem i Gerrym Mulliganem. 1975-77 był członkiem jazzrockowej formacji Billy’ego Cobhama i George’a Duke’a, w 1976 nagrywał z zespołami Charliego Mingusa i Gary’ego Burtona. Zadebiutował w 1977 albumem „John Scofield Live”, dwa lata później wziął udział w nagraniu „Passion” Zbigniewa Seiferta. Również w 1979 założył trio (Steve Swallow, Adam Nussbaum), z którym nagrał m.in. „Bar Talk” i „Shinola”. W 1982 dołączył do grupy Milesa Davisa – charakterystyczne brzmienie gitary Scofielda słychać na płytach „Star People”, „Decoy” i „You’re Under Arrest”. Równolegle realizował własne projekty, m.in. album „Still Warm”, który przyniósł mu szerokie uznanie.  W 1986 po raz pierwszy wystąpił w Polsce na festiwal Jazz Jamboree. W latach 90. współpracował z Joe’m Lovano, z którym nagrał m.in. „Time on My Hand”, jedną z najważniejszych płyt w całej karierze, jak również z Billem Friesellem, Charliem Hadenem, Jackiem DeJohnette’em. Kierował też własnym zespołem (Larry Goldings, Dennis Irwin, Bill Stewart), grającym funk-jazz z elementami soulu. Pod koniec dekady podjął współpracę z supergrupą Medeski Martin & Wood, która zaowocowała doskonale przyjętym albumem „Go Go”. Na początku nowego stulecia otworzył się na współczesne trendy (ethnic, drum’n’bass, nu-jazz), nagrywając nominowany do Grammy „Überjam” oraz „Up All Night”. W 2005 powrócił do współpracy z triem Medeski Martin & Wood („Out Louder”). W 2007 wspólnie ze Swallowem i Stewartem nagrał „This Meets That”; trio Scofielda zostało poszerzone o sekcję dętą, która wykonywała partie aranżowane i krótkie improwizacje – projekt ten został przedstawiony również w Polsce. Album „Piety Street” (2009) powstał z inspiracji bluesem, muzyką gospel i R&B: „Zawsze chciałem nagrać album bluesowy” – powiedział w jednym z wywiadów – bo tam są moje korzenie jako gitarzysty”. Podczas Summer Jazz Festiwal Kraków 2012 zaprezentował ciepło przyjęty projekt „John Scofield’s Hollowbody Band”. W 2022 nagrał pierwszy, długo oczekiwany album solowy („John Scofield”), który zawiera autorskie utwory, standardy jazzu i opracowania tradycyjnych melodii amerykańskich.  

Władysław Grochot & Just Jazz Quintet

Władysław Grochot to krakowski trębacz jazzowy, wokalista, absolwent krakowskiej Akademii Muzycznej, pedagog. Był członkiem postpunkowej grupy Made in Poland, gra w zespole Boba Jazz Band, kierowanej przez pianistę Jana Bobę, oraz w kilku innych formacjach. Założył Just Jazz Quintet, popularny zespół wykonujący klasyczną muzykę swingową, który tworzą znani krakowscy artyści: Wojtek Groborz, Piotr Południak, Wiesław Jamioł i Janusz Nowak. Jest również muzykiem Opery i Operetki Krakowskiej.

Piotr Schmidt

Trębacz, kompozytor, aranżer, producent, wykładowca akademicki. Jest absolwentem klasy trąbki prof. Piotra Wojtasika w Akademii Muzycznej w Katowicach. Wraz z Michałem Wierbą założył Wierba & Schmidt Quintet, z którym zdobył szerokie uznanie i zarejestrował kilka albumów. Występował z Generation Next, własnym Kwartetem, w duecie z Wojciechem Niedzielą. Realizuje się nie tylko w jazzie akustycznym, ale też muzyce fusion (nagrania i występy z elektryczną formacją Schmidt Electric). Jego gra odznacza się znakomita techniką oraz śpiewnym, ciepłym brzmieniem. Współpracował z Piotrem Baronem, Kazimierzem Jonkiszem, Wojciechem Karolakiem, Grzegorzem Nagórskim, Maciejem Sikałą, Wojciechem Myrczkiem, Wojciechem i Jackiem Niedzielami, Krystyną Prońko i raperami. Jest zdobywcą wielu nagród, m.in. nagrody indywidualnej Jazzu nad Odrą w 2008 oraz, w 2010, nagrody dla Najlepszego Solisty Getxo Jazz Festival w Hiszpanii.

Na Festiwalu zagra z formacją Piotr Schmidt-Paweł Tomaszewski Quintet.

Bryan Corbett to brytyjski trębacz, multiinstrumentalista (gra również na saksofonie, flecie, kontrabasie, fortepianie i perkusji), kompozytor, lider zespołów, inżynier dźwięku. 

Jako nastolatek pragnął zostać sportowcem, lecz później całkowicie poświęcił się muzyce. Podczas studiów na Liverpool Hope University, równolegle uczęszczał na zajęcia do Royal Northern College of Music w Manchesterze, gdzie zdobył klasyczne wykształcenie muzyczne. W tym czasie grywał w big-bandach uniwersyteckich, orkiestrach marszowych i zespołach prowadzonych przez swego ojca, pianistę jazzowego Stuarta Corbetta. Kierował własnym kwintetem, z którym występował w lokalach gastronomicznych, a później kwartetem, odnosząc z nim spore sukcesy. Przez trzy lata koncertował w klubach i na festiwalach w Europie. Współpracował z m.in. z polską formacją Funk de Nite, muzykami czeskimi, grupą Mind The Band Step oraz jazz-rapową Us3. W 2007 wystąpił jako solista z BBC Orchestra. Jest rozchwytywanym muzykiem sesyjnym. Wykonuje muzykę o szerokim spektrum stylistycznym. Inspirują go zarówno dokonania Freddiego Hubbarda z lat 70., jazz, fusion, funk, oraz rap, hip-hop i nu-jazz.  Nagrał m.in. „Funk In Deep Freeze” (1999), „Pressure Valve” (2005), „Corbenova” (2003), „Back In Town” (2005), , „Green” (2013), „Winter Song” (2015), „Beautifully Disturbed” (2017). Jego najnowszy projekt, „Instrumental Groove Unit” (2024), wykonuje z nowym kwartetem. 

Funk de Nite

Krakowski zespół założony w 1993 przez saksofonistę Ryszarda Krawczuka, absolwenta Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach (obecnie profesora krakowskiej Akademii Muzycznej). Od początku powstania grupa cieszy się dużą popularnością, jest zapraszana na koncerty i festiwale w kraju i za granicą. Funk de Nite wystąpił m.in. na Liburnia Jazz Festival, Leverkusener Jazz Days, Jazz na Starówce, Bielskiej Zadymce Jazzowej, Summer Jazz Festival Kraków i Jazzie nad Odrą. Zespół współpracował z muzykami polskimi (Jarkiem Śmietaną, Bernardem Maselim, Pawłem Mąciwodą, Piotrem Żaczkiem) i zagranicznymi: Christophem Titzem, Bryanem Corbettem, Saskią Laroo, Warrenem Byrdem, Steve’em Loganem oraz  raperami: MC Vlashem, Firestormem i MC Stewlocksem. Funk de Nite nagrał m.in. „What! So What!”, “ J-5”, „Funky Roads”. Zespół wykonuje muzykę będącą syntezą jazzu, fusion, rocka, funku i hip-hopu. 

Gigant elektrycznego basu, obecnie najbardziej charyzmatyczny artysta muzyki funk-fusion, soulu i R&B. W swej grze łączy wirtuozerię Stanleya Clarke’a i kocią zwinność legendarnego Jaco Pastoriusa. Nad wszystkimi basistami ma jednak wyraźną przewagę – jest również znakomitym kompozytorem, którego twórczość wybiega daleko poza jazz, wybitnym aranżerem, odznaczającym się niewiarygodnym wyczuciem barwy, multiinstrumentalistą oraz sprawnym producentem znającym rynek muzyczny jak mało kto. Wszystko to sprawia, że od dekad jest najbardziej rozchwytywanym artystą, zarówno jako lider własnych formacji, jak i muzyk sesyjny największych gwiazd jazzu, fusion i popu.

Muzyczny talent odziedziczył po ojcu, organiście kościelnym i dyrygencie chóru. Mało kto wie, że Miller jest kuzynem wybitnego pianisty Wyntona Kelly’ego, który w latach 50. współpracował z Davisem; młody Marcus nie mógł nawet pomarzyć, że w przyszłości i on trafi pod skrzydła Milesa.
Jego droga na szczyt była długa, ale niekoniecznie wyboista. Zaczął od klasycznej edukacji na… klarnecie (dziś używa wyłącznie basowego), dopiero później opanował fortepian, saksofon sopranowy i gitarę basową – z każdym z tych instrumentów radzi sobie znakomicie. Karierę rozpoczął od współpracy z flecistką jazzową Bobbi Humphrey i pianistą Lonniem Listonem Smithem. Przez kolejnych 15 lat działał jako muzyk sesyjny, nagrywając z całą plejadą artystów różnych „opcji” – od Davida Bowiego, Michaela Jacksona, Bryana Ferry’ego, Jeana-Michela Jarre’a, Donalda Fagena i Erica Claptona po Davida Sanborna, Groovera Washingtona, Arethę Franklin i Dona Cherry’ego.

Najważniejszym okresem w jego karierze była współpraca z Davisem. Okazała się ona korzystna dla obu stron – Miller stał się artystą pierwszej ligi, Miles zyskał muzyka, który przywrócił mu energię i kreatywność. Nagrali wspólnie: „The Man with the Horn” – pierwszy krążek Davisa, na którym po latach przerwy udowodnił, że znów jest wielki – „We Want Miles”, „Star People”, „Siesta” (z muzyką filmową autorstwa Millera). Przełomową płytą była „Tutu” (1986). Miller napisał i zaaranżował większość utworów, był również jej współproducentem. Jako aranżer sięgnął po najnowsze zdobycze technologii dźwięku tworząc brzmienie, które później było szeroko naśladowane. Z materiałem tego albumu artysta zmierzył się ponownie w 2010, tworząc jego koncertowa wersję, „Tutu Revisited”, z Christianem Scottem na trąbce. Po rozstaniu Milesem prowadził własne grupy, realizował się jako wokalista, współpracował z Waynem Shorterem, The Crusaders, Lutherem Vandrossem, pisał muzykę filmową.

Jerzy Małek to ceniony trębacz, kompozytor, aranżer, wykładowca akademicki. Ukończył z wyróżnieniem Wydział Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. Występował i nagrywał ze Zbigniewem Wegehauptem, Michałem Urbaniakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Januszem Muniakiem, Tomaszem Szukalskim, Henrykiem Miśkiewiczem, Wojciechem Karolakiem, Cezarym Konradem, Leszkiem Możdżerem i Sinfonią Varsovia. Laureat Grand Prix konkursu Jazz Juniors 1999 w Krakowie i nagrody indywidualnej Jazzu nad Odrą w 2000. Prowadzi własne zespoły: Kwartet, Kwintet oraz Jerzy Małek Group. Udziela się również jako kompozytor muzyki filmowej i teatralnej.

Robert Majewski to jeden z czołowych, najbardziej doświadczonych trębaczy, kompozytorów i aranżerów polskiej sceny jazzowej. Pochodzi z rodziny o tradycjach muzycznych – jego ojciec Henryk Majewski, był trębaczem jazzu tradycyjnego, brat, Wojciech Majewski, jest  wszechstronnym pianistą jazzowym.

Ukończył Akademię Muzyczną w Warszawie, wkrótce nawiązał wieloletnią współpracę z Janem Ptaszynem Wróblewskim. W II połowie lat 80. grał w orkiestrze Studio S1 Andrzeja Trzaskowskiego. Koncertował i nagrywał z najlepszymi muzykami polskiego jazzu, min. Jarkiem Śmietaną, Henrykiem Miśkiewiczem, Zbigniewem Namysłowskim, Andrzejem Jagodzińskim, Włodzimierzem Nahornym, Krzysztofem Herdzinem. Ma na koncie występy i nagrania z gwiazdami światowego jazzu: Bobo Stensonem, Django Batesem, Billym Hartem, Royem Hargrove’em. Jego styl i ciepłe brzmienie wywodzą się z estetyki cool, szczególnie Milesa Davisa i Cheta Bakera. Najczęściej wykonuje jazz akustyczny głównego nurtu, choć nie stroni też od lżejszych gatunków czy muzyki elektronicznej (album „Heart to Heart”, nagrany z Krzysztofem Herdzinem” w 2022). 

Podczas Festiwalu zagra z grupą Robert Majewski-Piotr Rodowicz-Kazimierz Jonkisz Quintet

Adam Kawończyk

Krakowski trębacz, kompozytor, lider. Zadebiutował w 1975 podczas festiwalu Jazz nad Odrą, gdzie zdobył nagrodę indywidualną. 1979-84 był członkiem Extra Ball Jarka Śmietany. Grał z Made in Poland Jana Ptaszyna Wróblewskiego, zespołem Sami Swoi, występował z Januszem Muniakiem, Krzysztofem Ścierańskim, Markiem Bałatą, prowadził własne zespoły; jest również cenionym muzykiem studyjnym. Podczas tegorocznego festiwalu wystąpi ze swoim Kwintetem. Adam Kawończyk jest jedynym polskim trębaczem, który wraz z muzykami grupy Extra Ball odwiedził Milesa Davisa w jego domu w Nowym Jorku.

Piotr Damasiewicz to wszechstronnie wykształcony trębacz (również pianista i kontrabasista), kompozytor, lider zespołów, współtwórca wielu międzynarodowych projektów, zapalony podróżnik. W swej muzyce łączy jazz (szczególnie free), elementy muzyki XX wieku oraz folklor z różnych zakątków świata. Współpracował z Davidem Murrayem, Jamesem Carterem, Tomaszem Stańką, tubistą Zdzisławem Piernikiem oraz Marcinem Maseckim, Dominikiem Wanią, Maciejem Obarą i Orkiestrą Kameralną Aukso. Laureat nagrody Fryderyk (2013), Konkursu Kompozytorskiego im. Komedy, kilkukrotny zwycięzca rankingu pisma „Jazz Forum”.

John Daversa, znakomity trębacz, kompozytor, aranżer, producent, lider zespołów, bandleader orkiestry John Daversa Big-Band, wykładowca akademicki. Wywodzi się z rodziny o tradycjach muzycznych. Jego ojciec grał w orkiestrze Stana Kentona, matka była pianistką i nauczycielką muzyki. Daversa zdobył gruntowne wykształcenie muzyczne na University of California i California Institute of the Arts. Współpracował z Burtem Bacharachem, Herbiem Hancockiem, Reginą Carter, Bobem Mintzerem, Yellowjackets, Joem Cockerem i wieloma innymi artystami. Nagrał kilkanaście autorskich albumów, wziął udział w niezliczonej ilości sesji z różnymi muzykami i zespołami. W 2018 jego album „American Dreamers: Voices of Hope, Music of Freedom” zdobył trzy statuetki Grammy; Daversa był również sześciokrotnie nominowany do tej nagrody, m.in. za album „Kaleidoscope Eyes: Music of the Beatles” (2016).

AMC Trio

Jedna z najciekawszych formacji słowackiej sceny jazzowej. Muzyka AMC Trio jest inspirowana dokonaniami Keitha Jarretta, Brada Mehldaua, grupy EST, słowackim folkiem, fusion, klasyką, a także pięknem natury, poezją i malarstwem. Zespół wypracował własny język dźwiękowy, który skutecznie chroni go przed przypisaniem do określonego stylu. Kompozycje AMC Trio odznaczają się melodyjnymi tematami, niebanalną harmonią, łagodnym brzmieniem i wartką akcją. Randy Brecker: „Ten zespół ma niezwykły dar opowiadania dźwiękami. Każdy ich utwór i improwizowana fraza niosą ze sobą narracyjny przekaz, który trafia wprost do fanów”. AMC Trio ma na koncie kilka albumów studyjnych i współpracę z artystami tej miary, co Randy Brecker, Philip Catherine, saksofonista Bill Evans, Ulf Wakenius, Mark Whitfield, Michael „Patches” Stewart.

Tomasz Kudyk to znakomity trębacz, kompozytor, aranżer, lider, ceniony pedagog,  profesor w klasie trąbki Akademii Muzycznej w Krakowie. Od początku kariery współpracuje z artystami jazzu, piosenki poetyckiej oraz ludźmi teatru. Od końca lat 90. prowadzi grupę New Bone (aktualny skład: Marcin Konieczkowicz, Dominik Wania, Maciej Adamczak, Dawid Fortuna), z którą nagrał siedem albumów; najnowszy, „Sorrow”, jest obecnie prezentowany w różnych miastach Polski. Podczas Summer Jazz Festival Kraków zespół wykona repertuar z tej właśnie płyty. Styl gry Tomasza Kudyka, wywodzący się z tradycji trębaczy jazzu nowoczesnego (m.in. Lee Morgana, Freddiego Hubbarda), nasycony jest liryzmem, melancholią, pełen przestrzennych fraz i bogatej kolorystki. Artysta przywiązuje wielką wagę do poziomu artystycznego swoich produkcji, którymi pragnie docierać do jak najszerszego kręgu odbiorców – komunikatywność, klarowność języka muzycznego i brzmienie stanowią dla niego absolutny priorytet.

Koncert

Koncert

Koncert

Zespół Groovosophers to elektryzująca mieszanka jazzu, funku i improwizacji – jazz fusion w najbardziej organicznej i energetycznej odsłonie.

Grupa występuje w składzie:

Tomasz Karaszewski – saksofon tenorowy, 

Filip Wyrwa – gitara elektryczna i akustyczna, syntezator gitarowy

Grzegorz Madej – organy Hammonda, syntezatory

Marcin Essen – gitara basowa

Grzegorz Bauer – perkusja.

22 marca 2025 ukazał się debiutancki album zespołu, a latem zespół rusza w międzynarodową trasę koncertową po Europie Środkowe w septeciej, w ramach której zagra w siedmiu krajach Polsce, Czechach, Austrii, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, na Węgrzech i Słowacji. 

Obok 30tego Summer Jazz Festival w Krakowie zespół zagra również na 25tym Zelenkovac Jazz Festival w Bośni i Hercegowinie. 

W trasę zespół rusza z dwoma wyjątkowymi gośćmi (którzy wzięli udział w nagraniu debiutanckiej płyty zespołu):

Satish Robertson – trąbka – nowojorski wirtuoz, znany z występów z James Carter Quintet i związany z brooklyńską sceną jazzową. Jego grę charakteryzuje ogień, wyrafinowanie i nieprzewidywalność

Patryk Zakrzewski – perkusjonalia – czołowy polski perkusjonista, współpracujący m.in. z Ulą Dudziak i Miką Urbaniak. Jego gra dodaje zespołowi dodatkowy kolor i rytmiczną wielowarstwowość

Koncerty Groovosophers to muzyczna podróż przez groove, trans i ekspresję – doskonała propozycja zarówno dla miłośników jazzu, jak i otwartej muzyki improwizowanej. Zespół doskonale odnajduje się zarówno na scenach klubowych, jak i plenerowych festiwalach.

Koncert

Wstęp darmowy

Vocal / Cello Duet