John Scofield Quartet

John Scofield’s Long Days Quartet feat. John Medeski, Vincente Archer & Ted Poor

Long Days Quartet to nazwa wymyślona na cześć długich lipcowych dni. Świeżo uformowana grupa zadebiutuje w lecie 2025 z nowymi kompozycjami Scofielda, ale powróci również do klasycznego materiału Sco w odświeżonych aranżacjach.
John Medeski i John Scofield współpracują ze sobą od blisko 26 lat (początkowa współpraca nad albumem A GoGo). Przez dziesięciolecia wydali trzy albumy i odbyli wiele tras koncertowych. Lato 2025 roku połączy ich z genialnym i wszechstronnym basistą Vicente Archerem oraz nowym członkiem zespołu, Tedem Poor na perkusji.

Wystąpią:
John Scofield – gitara
John Medeski – inst. klawiszowe
Vicente Archer – gitara basowa
Ted Poor – perkusja

John Scofield

Bez wątpienia najbardziej wszechstronny gitarzysta współczesnego jazzu. Jego muzyka wyróżnia się znakomitym rzemiosłem, erudycją i wszechstronnością – w swej karierze wykonywał niemal wszystkie ważniejsze style: bop, fusion, funk, bluesa i soul. Studiował w Berklee College of Music w Bostonie. Przerwał naukę, by grać z Chetem Bakerem i Gerrym Mulliganem. 1975-77 był członkiem jazzrockowej formacji Billy’ego Cobhama i George’a Duke’a, w 1976 nagrywał z zespołami Charliego Mingusa i Gary’ego Burtona. Zadebiutował w 1977 albumem „John Scofield Live”, dwa lata później wziął udział w nagraniu „Passion” Zbigniewa Seiferta. Również w 1979 założył trio (Steve Swallow, Adam Nussbaum), z którym nagrał m.in. „Bar Talk” i „Shinola”. W 1982 dołączył do grupy Milesa Davisa – charakterystyczne brzmienie gitary Scofielda słychać na płytach „Star People”, „Decoy” i „You’re Under Arrest”. Równolegle realizował własne projekty, m.in. album „Still Warm”, który przyniósł mu szerokie uznanie.  W 1986 po raz pierwszy wystąpił w Polsce na festiwal Jazz Jamboree. W latach 90. współpracował z Joe’m Lovano, z którym nagrał m.in. „Time on My Hand”, jedną z najważniejszych płyt w całej karierze, jak również z Billem Friesellem, Charliem Hadenem, Jackiem DeJohnette’em. Kierował też własnym zespołem (Larry Goldings, Dennis Irwin, Bill Stewart), grającym funk-jazz z elementami soulu. Pod koniec dekady podjął współpracę z supergrupą Medeski Martin & Wood, która zaowocowała doskonale przyjętym albumem „Go Go”. Na początku nowego stulecia otworzył się na współczesne trendy (ethnic, drum’n’bass, nu-jazz), nagrywając nominowany do Grammy „Überjam” oraz „Up All Night”. W 2005 powrócił do współpracy z triem Medeski Martin & Wood („Out Louder”). W 2007 wspólnie ze Swallowem i Stewartem nagrał „This Meets That”; trio Scofielda zostało poszerzone o sekcję dętą, która wykonywała partie aranżowane i krótkie improwizacje – projekt ten został przedstawiony również w Polsce. Album „Piety Street” (2009) powstał z inspiracji bluesem, muzyką gospel i R&B: „Zawsze chciałem nagrać album bluesowy” – powiedział w jednym z wywiadów – bo tam są moje korzenie jako gitarzysty”. Podczas Summer Jazz Festiwal Kraków 2012 zaprezentował ciepło przyjęty projekt „John Scofield’s Hollowbody Band”. W 2022 nagrał pierwszy, długo oczekiwany album solowy („John Scofield”), który zawiera autorskie utwory, standardy jazzu i opracowania tradycyjnych melodii amerykańskich.